Wniebowstąpienie jest ostatnim wydarzeniem opisanym w Piśmie świętym, w którym Chrystus Pan widzialny i dotykalny kieruje swoje słowa do wsłuchanych w Niego uczniów. Potem będzie ukazywał się i przemawiał do pojedynczych osób, choćby Pawła, czy Jana – ale do wszystkich razem wtedy mówi ostatni raz. Te słowa, które wypowiedział, stanowią nieodwracalne i jakże doniosłe posłanie całej Wspólnoty wierzących na krańce Ziemi. Te słowa w sposób szczególny odciskają się w sercach misjonarzy, w sercach tych wszystkich, którzy kiedykolwiek usłyszeli szczególne zaproszenie do misyjnego dzieła Kościoła
Dźwięczały one ze zdwojoną głośnością w uszach tych, którzy w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego – 17 maja bieżącego roku – zgromadzili się na Mszy świętej, podczas której ordynariusz elbląski, bp Jacek Jezierski, udzielił święceń prezbiteratu dwóm naszym współbraciom: Przemysławowi Szumacherowi i Adamowi Brodzikowi. Słowa Pana najgłośniej słyszeli właśnie oni – neoprezbiterzy, którzy za chwilę wkroczą w pełną realizację wezwania do bycia świadkami Zmartwychwstałego aż po krańce Ziemi. I tym krańcem Ziemi dla o. Przemysława będzie Kolumbia, a dla o. Adama Madagaskar. Słowa wstępującego do Nieba Zbawiciela słyszeli bardzo głośno najbliżsi nowych kapłanów w szeregach misyjnych – bo choć misji ad gentes bezpośrednio nie podjęli, to jednak złożyli dla nich w ofierze swoje dzieci, swoich braci, swoich przyjaciół – sercem wyrażając niełatwą zgodę na rozłąkę, na niepewność, na tęsknotę. Słowa te wybrzmiały po raz kolejny w uszach zgromadzonych wokół ołtarza kapłanów, w uszach modlących się w ławkach braci i sióstr, którzy już zawarte w nich wezwanie realizują – często pozostając w Polsce z różnych powodów – decyzji przełożonych, potrzeb zgromadzeń, wieku, choroby. Realizacja wezwania Chrystusa wymaga radykalnej odpowiedzi i gorliwej postawy także tu – na zapleczu misyjnego frontu. Treść tych słów dudniła w uszach współbraci w formacji podstawowej, którzy dążą do świadomego i dobrowolnego oddania się dziełu misyjnemu Kościoła na zawsze. Słyszalna była też dla wiernych uczestniczących w uroczystej Mszy świętej – przypominając im, że każdy chrześcijanin posłany jest, by świadczyć o swym Panu i Zbawcy.
Znaczące słowa, znaczące gesty, znaczące symbole – przyrzeczenie posłuszeństwa, włożenie rąk i namaszczenie dłoni, założone stuły i ornaty. Pierwsze sprawowanie Najświętszej Ofiary. Kościół powszechny ma dwóch nowych kapłanów, oddanych pracy na niwie misji ad gentes, w szeregach Zgromadzenia Słowa Bożego. Dziękujemy Trójjedynemu Bogu za ich wybranie, prowadzenie i konsekrowanie, jednocześnie błagając, by zachował ich takimi, jakimi winni być według Jego Świętej Woli.
tekst: Maciej Szumilak SVD
zdjęcia: Paweł Skupień SVD