Sprawozdanie z "Wieczorku Indonezyjskiego"

Dnia 11. stycznia 2006 roku na Wydziale Teologii studenckie Koło Naukowe Antropologii Kultury zorganizowało "Wieczór indonezyjski". Był to już kolejne spotkanie z kulturą organizowane w ramach działań statutowych Koła. Budowanie dialogu międzykulturowego nie jest rzeczą łatwą, szczególnie kiedy nie ma się kontaktu z przedstawicielami obcych kultur. Spotkanie na Wydziale Teologii miało zapoznać uczestników z kulturą indonezyjską. Żyjemy w epoce globalizacji - stwierdził witając gości Firmin Azalekor, prezes Koła - dlatego też nie powinny być nam obce nawet najodleglejsze kultury świata. Po nim zabrali głos opiekun Koła, ks. dr Jacek Jan Pawlik oraz prof. dr hab. Antoni Jarczyk, delegat Rektora Uniwersytetu do spraw Kół Naukowych, podkreślając znaczenie podobnych przedsięwzięć. Indonezja: jeden naród w różnorodności

Indonezja jest bardzo ciekawym krajem, ponieważ składa się z różnorodności kultur, języków, zwyczajów, kolorów skóry i religii. Nie ma jednej indonezyjskiej kultury, gdyż każdy region ma swoją własną kulturę. Spotkanie z kulturą indonezyjską było prowadzone i animowane przez Heriberta Wea, Indonezyjczyka z wyspy Flores, werbistowskiego seminarzysty z Pieniężna i studenta naszego Uniwersytetu. Przedstawił on zebranym swój kraj, jego historię i problemy ludzi a następnie skomentował licznie prezentowane zdjęcia. Po wykładzie wywiązała się tyrada pytań ze zaciekawionych słuchaczy. W dyskusji stało się oczywiste, że Indonezja jest krajem kulturowo bardzo różnorodnym, dlatego obywatel tego kraju najchętniej mówi o swojej lokalnej kulturze, którą zna od podszewki. Życie bowiem w Indonezji koncentruje się na poszczególnych wyspach, dlatego też trudno mówić o kulturze indonezyjskiej jako całości. Niemniej, poza Konstytucją, która opiera się na pięciu zasadach PANCA SILA: 1) wspólnej wierze w jednego Boga, 2) ucywilizowanym człowieczeństwie, 3) jedności kraju, 4) demokracji i 5) powszechnej społecznej sprawiedliwości oraz strukturą państwowości Indonezję łączy wspólny język urzędowy, który jest odmianą języka malajskiego. Język ten, wprowadzony do szkół i administracji, pozwala na komunikację 220 mln mieszkańców mówiących 583 językami lokalnymi.

Ta mnogość kultur może przyczynić się do separacji, ale od dnia niepodległości do teraz Indonezja jeszcze istnieje jako jeden naród, który składa się z wielu narodów. Nieraz pojawiały się próby, które miały zniszczyć Indonezję, ale Indonezyjczycy mocno trzymają zasadę swoich przodków, którzy pragnęli tylko żyć w jedności oraz w rodzinnej i braterskiej atmosferze. Zasada (Bhinneka Tunggal Ika) „jedność w różnorodności” umacnia Indonezyjczyków i daje im wiele plusów, że w różnorodności możemy wzajemnie siebie ubogacić. „Oprócz powyższej zasady, kierujemy się w życiu zasadą wzajemnej pomocy. Jesteśmy jedną rodziną, więc nieszczęście drugiej osoby jest również naszym nieszczęściem. Możemy o tym się przekonać, gdy ktoś buduje dom. Wówczas wszyscy mieszkańcy wioski przychodzą do tej osoby i pomagają jej w budowie domu.” powiedział Heribert.

W drugiej części wieczoru uczestniczy mogli nauczyć się popularnych tańców indonezyjskich oraz pokosztować egzotycznej kuchni.